Jaren geleden reed ik (Ragonda) op de fiets samen met mijn man Nol door Leiden. Toen we langs een dierenwinkel reden, keek ik door het raam naar binnen en ik was op slag verliefd….!

Ik stopte en vloog de winkel binnen, mijn man Nol erachter aan. We vroegen of we even bij de hond mochten kijken en tot onze verbazing zagen we nog meer van deze prachtige honden, maar dan in een kleine uitvoering, puppy’s.  We vroegen welk ras dit was, want wij hadden deze prachtige honden niet eerder gezien. De man vertelde dat hij de eigenaar was van deze Appenzeller Sennenhonden, hij had ze voor een dagje meegenomen naar de winkel. Dit was onze eerste kennismaking met een Appenzeller Sennenhond en ik wist dat onze volgende hond een Appenzeller zou zijn.

Thuis hebben we direct alles opgezocht over de Sennenhonden, zo kwamen we er achter dat er nog meer Sennenhonden waren; de Entelbucher-, de Grote Zwitserse- en de Berner Sennenhond. Maar de Appenzeller Sennenhond had onze harten gestolen.

Ook het karakter van deze hond paste goed bij ons, lief, trouw aan de baasjes, temperamentvol, slim en alert en een groot uithoudingsvermogen. Na onze zoektocht kwamen we via de vereniging uit bij de erkende fokkers. Dit lijstje hebben we jaren goed bewaard, want we hadden al een hond, een Boerenfox (Jules) en die wilden we niet opzadelen met een pup, zodat hij rustig kon genieten van zijn oude dag.

De dag brak aan waarop onze Boerenfox na een prachtig leven bij ons, overleed. Een paar weken na zijn overlijden kwam het lijstje met de fokkers van de Appenzeller Sennenhond tevoorschijn en we hebben contact gezocht met de eigenaren van kennel “Van het Donderbos”. Daar werd het L-nestje geboren, 6 puppy’s, 1 teefje en 5 reutjes. Wij kregen Luuk van het Donderbos (Luke), wat waren we blij.