20 jan Het standbeeld van Bläsz
Het verhaal over de acties van hond Bläsz tijdens de Watersnoodramp wordt nog steeds doorverteld. Op 3 februari 2023, 70 jaar na de Watersnoodramp, keerde deze heldenhond Bläsz
definitief terug in Scharendijke. Van Bläsz werd, op initiatief van de dorpsraad, een bronzen standbeeld gemaakt door de Zeeuwse kunstenares Miems van Citters, dochter van de fokker van Bläsz.
Het verhaal
Bron: privéarchief van de heer en mevrouw Van der Roest
Een inwoner van Scharendijke had uit de kennel van de burgemeester van Burgh in 1951 een hond gekocht, Bläsz genaamd. De ouders van de hond waren in 1946 uit Zwitserland meegebracht. Ze behoorden tot het ras van de koeiendrijvende honden in het bergland van het kanton Appenzell bij St.-Gallen.
Laat in de avond van de eerste rampdag kwam de baas met zijn hond in Burgh aan. Zijn boerderij was onbeheerd achtergebleven, 17 stuks vee had hij in de steek moeten laten. Men had alleen de stallen kunnen openzetten en de touwen waaraan het vee vaststond doorsnijden. Maar de dieren waren hun gevoel voor richting kwijt en hadden niet het besef zwemmend of wadend naar de dijk te komen, ondanks het roepen van de eigenaar. Ze bleven achter in het ijzige water, dat reikte tot schoft en staart.
Vóór het de tweede februari licht geworden was, waren verschillende boeren al teruggekomen over de noordelijke dijk om te zien hoe huis en veestapel het hoge tij van de nacht hadden doorstaan. Een van hen reed op een paard, maar kon de dijk niet afkomen om het vee op te jagen, daar één misstap van het paard noodlottig had kunnen worden voor dier en berijder. Toen kwam de eigenaar van de hond aanfietsen, Bläsz liep met hem mee.
HONOR DOG – 1953
HERO OF NETHERLANDS FLOODS
SAVED MANY LIVES
PRESENTED BY
HUNTINGTON DOG CLUB INC.
NEW YORK, U.S.A.
Al het roepen, schreeuwen, dreigen en lokken van de mensen op de dijk had geen resultaat: de koeien schenen te versuft om op het menselijke geluid af te komen. Maar Bläsz begreep de toestand beter. Ondanks zijn Zwitserse afkomst sprong hij te water, zwom door de diepe gedeelten en waadde door ondiepe plaatsen en blafte het vee aan. Maar de dieren verroerden geen poot. De hond, die er waarschijnlijk voor het eerst van zijn leven niet in slaagde koeien op te drijven, was vasthoudend en schrander genoeg om door te zetten. Hij zwom er naartoe, beet een koe in de staart en bracht haar in beweging. Zijn instinct wees hem de weg om tussen heggen en prikkeldraad onder water en langs sloten die niet meer te zien waren de koe naar de dijk te jagen. Nu leken ook de andere koeien uit hun versuffing te ontwaken, zodat vaak het blaffen van Bläsz voldoende was om ze de goede kant op te drijven. Urenlang zwoegde de hond in het ijskoude water. Maar aan het eind van de dag had hij 45 koeien en kalveren gered van de verdrinkingsdood. De volgende dag riepen de buren de hulp in van deze hond en opnieuw redde hij tientallen stuks vee. Mager geworden van dit afbeulende werk wenst hij opgenomen in de kennel van de burgemeester van Burgh om bij te komen van de doorstane ellende, te genezen van de opgelopen lintworm en vertroeteld te worden.
En het duurde niet lang of in heel de wereld lazen de mensen het verhaal van de koeienreddende hond Bläsz. Een grote eer viel hem te beurt, toen op 23 maart 1953 Koningin Juliana een bezoek bracht aan Burgh en Bläsz aan H.M. werd voorgesteld. Hij gaf Haar een poot en scheen het toen welletjes te vinden. Maar de wereld vond zelfs die eer niet groot genoeg. Op 5 juni 1953 kreeg Bläsz de Honor Award Oscar voor 1953, de hoogste onderscheiding die een hond te beurt kan vallen. Hij werd toegesproken door de procuratiehouder van Het Rotterdams Dagblad, ontving een leverworst en zag toe, hoe zijn baas de Amerikaanse onderscheiding in ontvangst nam: een gouden beeldje, voorstellende een man met een lauwerkrans, op een bakelieten standaard. In de standaard staat op een gouden plaatje gegraveerd:
DE ONTHULLING OP 3 FEBRUARI 2023
De vereniging Appenzeller Sennenhonden Nederland was op uitnodiging van de dorpsraad van Scharendijke aanwezig bij de onthulling. Na de oproep hadden meerdere leden zich met hun Appenzeller Sennenhond aangemeld. Je begrijpt dat onze Appenzellers vol overgave meegedaan hebben en zich allemaal even hebben laten horen tijdens de plechtigheid.
Ook de eer om het standbeeld feitelijk te onthullen door het doek er van af te halen, was aan een Appenzeller Sennenhond van onze vereniging.
Met de aanwezigheid van onze Appenzeller Sennenhonden hebben we samen van deze dag een heel bijzondere moment voor ons ras kunnen vastleggen.
Zie voor het filmpje van de onthulling op de website van het Waternoodmuseum: https://watersnoodmuseum.nl/standbeeld-heldhaftige-hond-blasz-onthuld/
Sorry, het is niet mogelijk om te reageren.